Diamant bestaat uit zuiver koolstof waarbij elk koolstofatoom een binding met een ander koolstofatoom heeft. Elk koolstofatoom in het midden van een tetraëder, waarvan de toppen van de vier naburige atomen, gevormd. Deze structuur is bepalend voor de eigenschappen van diamanten als de meest solide stof op aarde.

Diamant is het hardste materiaal ter wereld. Het heeft een heel hoge brekingsindex. Daardoor weerkaatst diamant veel licht (in plaats van het licht na breking door te laten). Om verschillende redenen heel waardevol materiaal.

Grafiet bestaat ook uit zuiver koolstof. Nu heeft ieder koolstofatoom een binding met één ander koolstofatoom. In de kristalstructuur van grafiet koolstofatomen vormen de zeshoekige ringen, op hun beurt een solide en stabiel honingraatachtig netwerk. Deze netwerken worden geregeld boven elkaar gestratificeerd, de lagen zijn nauwelijks met elkaar verbonden.

Deze structuur is verantwoordelijk voor de specifieke eigenschappen van grafiet, zoals lage hardheid en het karakter, het is gemakkelijk in de kleinste schalen te verbrijzelen. Elk atoom heeft dus een p-elektron over. Deze geven π-bindingen. Maar deze elektronen zijn ook beschikbaar voor elektrische geleiding. Dat de pi-bindingen zwak zijn blijkt ook uit het feit dat grafiet een smeermiddel is. De koolstofplaatjes schuiven gemakkelijk over elkaar.

Fullerenen zijn geheel uit koolstof bestaande moleculen, in de vorm van een een bolvormig oppervlak, dat bestaat uit zes en vijfhoeken. Een holle bol, ellipsoïde of buis. Bolvormige fullerenen worden in de wandelgangen buckyballen (buckyballs) genoemd en cilindrische fullerenen buckybuizen (buckytubes.

De natuur heeft een exacte volgorde van deze verbindingen elke zeshoek grenst aan drie Hexagons en vijfhoeken van drie, en elke vijfhoek grenst, alleen aan Hexagons. De bolvormige koolstofatomen hebben sterke banden met elkaar. Dankzij deze balachtige structuur maakt het Fullereen-molecuul het perfecte smeermiddel. Hoe groot ballen ook rollen tussen de schurende oppervlakken, de van verschillende atomen en moleculen in de koolstofbollen zijn echt fantastische stoffen.

Groot belang wordt gehecht aan de toepassing van fullerenen in de geneeskunde. De bijna reguliere sferische structuur van het molecuul als Fullereen microscopische grootte (diameter van 0,7 micron). Onderzoekers suggereren dat deze moleculen zouden kunnen dienen als een mechanische barrière tegen het binnendringen van virussen in de cellen van een besmet orgaan.

De enigen, na de laboratoriumproeven in de aardkorst ontdekt, natuurlijke fullerenen, bevatten deze “nadelen” gelukkig niet. De wetenschappelijke wereld heeft geleerd van deze unieke stof, nadat enkele voormalige Sovjet wetenschappers aan de Universiteit van Arizona (VS), Karelische Shungite monsters hebben onderzocht en tot hun verbazing fullerenen hebben kunnen aantonen.

Daarna begon een intensieve zoektocht naar andere fullerenen bevattende rotsen, en de vraag hoe ze op de aarde zijn ontstaan. Later zijn er aardse fullerenen gevonden, waaronder Canada, Australië en Mexico, elke keer op de crash-organen van meteorieten. Dit waren enkele van de gevulde fullerenen: binnen de romp zaten er heliumatomen. Vreemd was, het feit, dat er geen fullerenen die helium-4 in voorkwamen, dat wil zeggen isotoop, die meestal gevonden wordt in aardse gesteenten.

Integendeel het bevatte een ander op aarde zelden voorkomend isotoop, die ook in helium-3 voorkomt. Volgens de onderzoekers zijn deze isotopen alleen onder bepaalde omstandigheden in de ruimte ontstaan, in de zogenaamde koolstofsterren of in hun onmiddellijke omgeving. Zij zijn erin geslaagd de opkomst van de tijd op de bodem van de onderzochte fullerenen te bepalen. De krater van de meteoriet die was neergestort in Canada, was ongeveer 2 miljard jaar geleden, in het archaïsche tijdperk, toen de aarde nog levenloos en hol was.

De andere fullerenen waren op de grens tussen de deposito’s en de

Perm-Trias, hun leeftijd wordt geschat op 250 miljoen jaar. Juist op dat moment was een reuzenasteroïde gevallen op de grond en had een catastrofische vernietiging veroorzaakt.

De genezende eigenschappen van Shungite gesteente werden aangetoond door de, in 1714 geopende “martial Water” en “Zarewna bron” .

In dit water werd Shungite gesteente neer gelegd. Het vermoeden was dat organische radicalen in de Shungite moleculen zitten opgesloten om de fullerenen op water oplosbare verbindingen te vormen iets dat de wetenschap, hoofdbrekens bezorgd.

Shungite is een natuurlijk mineraal met een specifieke kristalstructuur, gebaseerd op koolstof. Koolstof is bekend en is het fundament van het leven op Aarde.

De oorsprong van de Shungite, waarvan de geologische ouderdom van meer dan 2 miljard jaar is nog niet opgehelderd. Naast andere dingen, vermoeden we dat de overblijfselen van de Shungite gesteente Phaeton, een planeet is die op enig moment in ons zonnestelsel zou hebben kunnen bestaan. Je vindt de Shungite slechts in één gebied op aarde.

De uitingen zijn kleine palen of korrels, die bekend staat als “bolletjes”. Voeg deze bolletjes van koolstof aan water, dan brengen ze de watermoleculen rond, geven de structuur en geven ze genezende krachten. Koolstof is een essentieel element van het leven.

Om precies te zijn, over de genezende eigenschappen van dit mineraal gesteente, zo zegt men, zijn de kwaliteiten van dit gesteente: de schoonheid en de houdbaarheid van de organen bewaren en die de systemen van het lichaam te ontvangen om het verouderingsproces vertragen. De Karelische Shungite steen zijn werkelijk uniek omdat ze tot nu toe alleen op deze ene vindplaats voorkomt.

Chemische samenstelling: